Dziecko uwiedzione – osobowość histeryczna

Struktura tej osobowości dotyczy konfliktu edypalnego związanego z obszarem zagadnień obejmujących miłość, seks, rywalizację i zdradę. Powstaje tam, gdzie wzorzec systemu rodzinnego może być tworzony przez uwodzącego ojca i przez zimną, lekceważącą i rywalizującą relację matki i córki o zdobycie jego uwagi. Dorosły wykorzystuje naturalne i niewinne potrzeby i postawy dziecka, łącznie z jego wczesną seksualną ciekawością, pobudzeniem, potrzebą kontaktu fizycznego i samą przyjemnością kontaktów relacji rodzicielskich tj.: potrzeba uwagi i opieki. Decydująca jest tu jakaś forma seksualnego nadużycia, dysfunkcjonalna historia rodzinna i spowodowane tym konflikty dotyczące miłości, seksu i rywalizacji. Uwodzenie ze strony ojca rozumiane jest tu jako zachowanie motywowane seksualnie, które jednak nie wiąże się z kontaktem fizycznym czy wymaganiem intymności. W przypadkach nadużyć kontaktu seksualnego dorosłe ofiary pamiętają wyjątkowość pozycji w relacji z krzywdzącym rodzicem, pozytywne aspekty fizycznej uwagi, niektóre aspekty wygranej nad rodzicem tej samej płci. Fakty seksualnego wykorzystywania są zapomniane, ponieważ dziecko nie może ich zintegrować.

W badanach pacjenci o tym stylu osobowości opisywali swoje matki jako zimne, niechętne, kłótliwe i oddalone, a ojcowie postrzegani byli jako emocjonalnie bardziej dostępni. Często przypadki to takie, w których przewaga autorytetu jednego rodzica nad drugim wywołuje rozmycie granic pełnionych ról rodzicielskich. Pozbawiony władzy rodzic pozostaje w jednym szeregu z dzieckiem, a nie z drugim rodzicem. Pozostawanie w podsystemie rodzicielskim tylko jednego z rodziców zwiększa szansę na to, że zostanie do niego wprowadzone, celem wypełnienia powstałej pustki, dziecko.

Obojętnie, czy matka wycofuje się na słabą, nieznaczącą pozycję, czy też, zagrożona przez dziecko, reaguje rywalizacją, podstawowym problemem pozostaje brak dojrzałości w zakresie małżeńskiej wzajemności, czy matczynej płodności. Podobnie obojętnie czy ojcowskie problemy z własną nieadekwatnością wyrażane są poprzez kruchą, pseudomęską prezentację, czy dyskretnie w ciepły, seksualny i konspiracyjny sposób w relacjach z córką, mężczyzna obciąża sam siebie i odsłania własną niedojrzałość. Chociaż córki   cieszyły się specjalnymi relacjami z ojcem, tęskniły za bliższymi i bardziej wspierającymi relacjami ze swoją matką. Wciągnięte w małżeńskie konflikty w roli rywalki matki, często przeżywały wewnętrzne rozdarcie. W rezultacie czuły, że mogą przypodobać się ojcu tylko kosztem oddalenia od matki. Płacąc w ten sposób za specjalny status w swojej rodzinie, doświadczając zazdrości i pretensji ze strony matki, a także często ze strony pozostałego rodzeństwa.

Charakter histeryczny - ZACHOWANIE, UCZUCIA, POZNANIE

Styl osobowości histerycznej definiowany jest nadmierną emocjonalnością, która robi wrażenie sztucznej, z tendencją do myślenia globalnego i zalewania faktów, co służy tłumieniu wcześniejszych doświadczeń. Jest kimś barwnym, zachowującym się teatralnie, widocznym i zwracającym uwagę. Mówiąc dawnym językiem, osoba mogłaby być określona jako egzaltowana, mówiąc językiem bardziej współczesnym – robi wokół siebie show, przedstawienie. Może prowokować seksualnie, nie mając świadomości żadnych seksualnych myśli czy uczuć. W ciągu wydarzeń melodramatycznych utrzymuje stan ciągłego rozproszenia. W kontakcie z mężczyzną, na przykład, kobieta może zachowywać się w sposób bardzo kokietujący, nieśmiały i zależny, prowokując do pewnego rodzaju uzależnionej gratyfikacji, której wciąż poszukuje. Alternatywnie, albo w kontakcie z innym mężczyzną, może zachowywać się seksualnie uwodzicielsko czy werbalnie agresywnie od samego początku albo dopiero z chwilą, gdy jej prowokujące zachowanie wzbudzi seksualną reakcję. Może ona posługiwać się sobą jak seksualnym obiektem, podobnie jak czynił to jej ojciec. Inna ewentualność to potraktowanie mężczyzny jako takiego właśnie obiektu seksualnego i porzucenie go po spełnieniu jego funkcji tak samo, jak było to w jej przypadku.

Relacje z innymi kobietami mogą charakteryzować się podobną prostotą, polaryzacją i zmiennością postaw. Histeryczne kobiety zazwyczaj nie mają bliskich kontaktów z osobami tej samej płci. Preferują towarzystwo mężczyzn, natomiast kobiety postrzegają jako prezentujące niższy poziom intelektualny i/lub wrogo oraz rywalizacyjnie nastawione. Ewentualnie mogą utrzymywać kontakty ze swoją matką lub najlepszymi przyjaciółkami. Nierzadko kobiety o osobowości histerycznej wikłają się w trójkątne relacje. Mogą być tą „inną kobietą” w trójkącie, jaką zresztą były w swoich rodzinach, albo stawać w centrum takiego układu, gdzie w relacjach z jednym mężczyzną odgrywają jeden rodzaj roli, a w relacjach z drugim, inny. Zamęt jaki powodują tego typu potrójne związki, podobnie jak i cały zamęt w ich życiu, również pełni funkcje obronne. Pobudzenie utrzymywane jest na tak wysokim poziomie, że rzeczywiste problemy osobiste nie mogą być przeżywane, przemyśliwane i przepracowywane. Na tej samej zasadzie obronne zadania spełnia także często obserwowany u histeryków upór, ekshibicjonizm, próżność, utrzymywanie kontaktów seksualnych z wieloma partnerami czy zazdrość – angażują one uwagę, utrzymują ją skoncentrowaną na kwestiach zewnętrznych, na nich też koncentrują uwagę innych osób. Jeśli powoduje się, że sprawy są w ciągłym ruchu i nadaje się im wystarczająco dramatyczny charakter, odwraca się tym samym uwagę od głębszych myśli i przeżyć. Histeryczna osoba swoim interpersonalnym kontaktom nadaje jedynie powierzchowny charakter, tak samo dzieję się w jej związkach miłosnych. Głębszy kontakt nie jest bowiem dla niej bezpieczny. Często w jej życiu występuje duża zależność doświadczana w relacjach z mężczyzną. Z takiej pozycji jest skłonna postrzegać mężczyznę i jego potrzeby jako znacznie ważniejsze niż jej własne, podzielać jego zdanie nieomal w sposób instynktowny i dopuszczać do wykorzystywania – seksualnie lub w inny sposób. To, oczywiście wywołuje w niej poczucie żalu i cała jej wrogość, zasłużenie i niezasłużenie, skierowuje się na mężczyznę. Histeryk nosi w sobie żal z powodu traktowania go w przeszłości jako nieodpowiedzialną i bezradną osobę i często nie chce być kontrolowany.

Wiele kobiet wyrosłych w uwodzącym otoczeniu doświadczało trudności w relacjach z mężczyznami. Jedną z pojawiających się trudności był „powtarzający się wzorzec romantycznego zauroczenia, po którym następowało rozczarowanie i złość”. Inny polegał na próbach przyciągnięcia i utrzymania trudnego mężczyzny lub poszukiwanie niestałego czy niedostępnego mężczyzny w celu „zachowania relacji z uwodzącym ojcem”. Jeszcze inny wzorzec to zaangażowanie się w trójkąt z mężczyzną i rywalką albo zainteresowanie się mężczyzną, który byłby „oddalony i niezainteresowany, albo kontrolujący i dominujący”.

Warto w tym miejscu przypomnieć, że czytając ten charakterologiczny opis, mamy do czynienia z archetypem, prototypem, stereotypem. Jest to raczej ogólny scenariusz przypadku, podkreślający najważniejsze i najczęściej spotykane tematy poszczególnych ludzkich dylematów. Każda rzeczywista ludzka sytuacja jest w całości bardziej złożona i skomplikowana niż jej opis. Opis jest mapą, drogą do uzyskania wglądu w nasze postawy dzięki posiadaniu punktu odniesienia.

Style charakteru – przeczytaj więcej…

Poznaj swój styl charakteru - Geneza powstania struktury charakteru

Dziecko znienawidzone – Charakter schizoidalny

Dziecko wykorzystane – Charakter narcystyczny

Dziecko zawłaszczone – Charakter symbiotyczny

Dziecko pokonane - Charakter masochistyczny

Dziecko porzucone – Charakter oralny

Dziecko uwiedzione – Charakter histeryczny

Dziecko zdyscyplinowane – Charakter obsesyjno-kompulsywny