UMÓW KONSULTACJĘ

  • psychoterapiia indywidualna
  • terapia par i małżeństw
  • psychoterapia online

Zadzwoń: 732 810 032

Dziecko porzucone – charakter oralny

„Czasami czuję się jak dziecko pozbawione matki…z dala od domu”

     Odetta, a Motherless Child

Problem oralny związany jest z najwcześniejszym etapem rozwoju  - okresem przywiązania i więzi. Osobowość oralna rozwija się, gdy dziecko jest chciane, relacja przywiązania jest słabo rozwinięta, ale opieka nad nim nie jest odpowiednia i dziecko wielokrotnie doświadcza emocjonalnego porzucenia lub gdy nastąpi utrata podstawowej postaci przywiązania  i nie zostanie ona adekwatnie zastąpiona przez inną. Zakotwiczenie w macierzyńskiej postaci nie było wystarczająco dostępne i nie wytworzył się bezpieczny rodzaj „ufnego oczekiwania”.

W historii osób wykazujących cechy charakteru oralnego często występują takie wydarzenia, jak porzucenie przez matkę czy poważna choroba osoby sprawującej opiekę rodzicielską. W przeciwieństwie do charakteru schizoidalnego w tej strukturze osobowościowej następuje doświadczenie „utraty raju”. Opiekun został utracony albo nie potrafi podtrzymać więzi i wspierać dziecko, ale zanim to nastąpiło dziecko miało okazję doświadczyć jakiejś formy kontaktu i początkowego przywiązania.

Na podstawie obserwacji możemy postawić hipotezę, że wielokrotnie pozostawione samemu sobie i rozczarowane niemowlę ostatecznie zrobi wszystko aby zaadaptować się do sytuacji rozczarowania i porzucenia. Życie w chronicznym żalu, proteście i rozpaczy jest zbyt bolesne. Dziecko będzie poszukiwało kompromisowego rozwiązania, które pozwoliłoby mu poradzić sobie z bólem i rozdarciem wynikającym z opuszczenia i stałego niezaspokojenia potrzeb. Aby powstrzymać ból zaczyna szukać sposobów zablokowania swojej naturalnej organicznej autoekspresji. Kształtuje w sobie przeświadczenia, że  „Jeśli nie będę niczego potrzebował, nie będę przeżywał frustracji i bólu”.

Charakter oralny - UCZUCIA, ZACHOWANIE, POZNANIE

Charakterystyczne zachowania, postawy i uczucia jakie można obserwować u tego typu osób zależeć będą od powagi oralnego problemu. Częste epizody depresyjne różnią się od depresji w innych stylach charakteru tym , że są one bardziej dotkliwe i towarzyszą im większe wyczerpanie, rozpacz i tęsknota. Osoby te doświadczają zmienności nastrojów, jak również utrzymują one normalny, a nawet intensywny poziom aktywności, który szybko się wyczerpuje. Charakter oralny to niedożywiony, niezaspokojony organizm ze znacznie uszczuplonymi siłami życiowymi. Osoba oralna za szybko dorosła, posiada ona uraz z powodu konieczności stania się dorosłym i przyjęcia na siebie odpowiedzialności. Nieświadome porzucone dziecko pragnie, aby ktoś się nim zaopiekował, i czuje, że świat wciąż jest mu winny prawdziwe życie. Nierzadko uważa się za niezrozumianego, prześladowanego i niedocenianego. Ponieważ oralna osoba w istocie już się poddała, zarówno jej asertywność, jak i agresja są bardzo słabe. Nie potrafi sięgać po to, czego pragnie, i nie jest jej łatwo prosić o cokolwiek. Nie jest też zdolna odmówić, gdy ją o coś proszą. Może czekać i tęsknić za życiem, którego brak odczuwa, a jednocześnie nie potrafi do niego dążyć ani go kształtować. Może przeżywać żal z powodu tego braku, ale nie potrafi wyrazić kłębiącej się w niej złości.

Wszystkie osoby oralne są zranione i pragną być wysłuchane w swoim bólu i rozpaczy.

Często zatracają się w miłości. Gdy nadzieja znalezienia raju zapomnienia zostanie ponownie rozbudzona, osoba rozpływa się w symbiozie. Jej partner może protestować czując się stłamszony i zakłopotany takim całkowitym przylgnięciem. Ona sama może skarżyć się w takim związku na utratę tożsamości, a jednocześnie będzie rezygnować z takich aktywności, których nie może dzielić z bliską osobą. Popędy seksualne, podobnie jak inne istotne siły życiowe, w charakterze oralnym są słabe. Osoba w znacznym stopniu pragnie dotyku, objęcia i bezpośredniego kontaktu fizycznego niż aktu seksualnego. Symbiotyczny charakter relacji, za jakim osoba tęskni i jaki tworzy powoduje zduszenie seksualności.

Porzucone dziecko przenosi swój lęk przed opuszczeniem na związki intymne. Charakter oralny ma poważne problemy z samotnością i może popadać w panikę, gdy zostanie sam albo doświadczy oddzielenia od głównej postaci przywiązania. W takich momentach może podejmować problematyczne zachowania od narkotyków do zachowań zależnych fizjologicznych i psychicznych. Ma również tendencję do identyfikowania się z innymi melancholijnymi dziećmi tego świata i roztaczać nad nimi opiekę. Często w związku z tymi postrzegana jest jako osoba opiekuńcza, wspaniałomyślna i łagodna.

Sprzeciwiając się własnym potrzebom, osoba oralna zwraca się przeciwko samej sobie. Potępia naturalny fakt bycia potrzebującą wiążący się z jej prawdziwym self, które zostało odrzucone i zduszone. Złość oraz nienawiść która faktycznie powstaje przeciwko  porzucającym albo separującym się rodzicom, zostaje wyparta i zwrócona przeciwko własnemu self, utrzymując kompromisowe rozwiązanie jakim jest fałszywe self. Charakter oralny jest w klasycznej depresyjnej sytuacji, w której uczucia miłości i nienawiści kierowane są ku tej samej osobie (matce). Konsekwencją zduszenia emocji jest depresja. Na poziomie poznawczym skrypt osoby oralnej  będzie: „”Nie mogę sobie pozwolić na to by zbyt dużo potrzebować. Muszę to wszystko osiągnąć sam.”

Style charakteru – przeczytaj więcej…

Poznaj swój styl charakteru - Geneza powstania struktury charakteru

Dziecko znienawidzone – Charakter schizoidalny

Dziecko wykorzystane – Charakter narcystyczny

Dziecko zawłaszczone – Charakter symbiotyczny

Dziecko pokonane - Charakter masochistyczny

Dziecko porzucone – Charakter oralny

Dziecko uwiedzione – Charakter histeryczny

Dziecko zdyscyplinowane – Charakter obsesyjno-kompulsywny