Dziecko zdyscyplinowane – charakter obsesyjno-kompulsywny

Etiologia tego charakteru kształtuje się w relacji z rodzicem nadmiernie kontrolującym, sztywnym, narzucającym ścisłe ramy i przywiązującego wagę do szczegółów. Rodzicielstwa, które nie dopuszcza do spontaniczności i elastyczności w procesie socjalizacji i w rozwoju moralnym. Rodzice są nadzwyczaj zdyscyplinowani i wyjątkowo wyczuleni na wpajanie swojemu potomstwu „poprawnych zasad” etycznych, przekonań i na właściwe ich prowadzenie. Wpajają zasady dyscypliny i samokontroli oraz narzucają dzieciom standardy wolnych od błędów działań, jakimi sami się posługują. Oceniają bardzo dokładnie dziecięcy sposób realizacji zadań i odpowiednio je nagradzają albo karzą. Mogą na przykład przyzwalać na swobodę, ale nie będzie w niej dodatkowych gratyfikacji ani niespodzianek, może być natomiast ściśle uzależniona od spełnienia pewnych warunków, które są ściśle przestrzegane. We wszystkim tym rodzice starają się być cały czas rozsądni i w porządku. Ich sztywny charakter sprawia, że zasadniczo postępują w sposób „podręcznikowy” i, co oczywiste, nie przeżywają zbyt wiele radości. Nie są zdolni do zabawy, do doceniania spontanicznych uczuć, do zrozumienia, uczestniczenia albo uczenia się z dziecięcej zdolności do całkowitego bezinteresownego angażowania się w coś, do podejmowania działań ze względu na zyskiwane w ten sposób uczucia, do osiągania szczytów ekstazy albo dna rozpaczy, do bycia głupim id. Obsesyjno-kompulsywni rodzice mają również tendencję do skrywania wrogości i wszelkich form negatywności, maskując je tłumaczeniem o zasadnej konieczności.

Czytaj więcej: Charakter obsesyjno-kompulsywny

W początkach XIX wieku rosyjski lekarz, Aleksander Mudrow w dziele pod tytułem „Przestrogi dla młodych lekarzy”, nawiązując do poglądów Cycerona i Platona, pisał:

„Znając wzajemne oddziaływanie duszy i ciała trzeba wiedzieć, że są duchowe lekarstwa, które leczą ciało. Takim lekarstwem jest sztuka. Sztuką – smutnego pocieszysz, zdenerwowanego – uspokoisz, opryskliwego – przestraszysz, tchórzliwego - uczynisz śmiałym, skrytego – otwartym, zuchwałego – pokornym. W sztuce zawarta jest siła ducha, która jest w stanie zwyciężyć cielesny ból, nostalgię, wewnętrzny niepokój”.

Psychoterapia i Sztuka to cykl warsztatów rozwojowych, w procesie których dodatkowym nośnikiem rozwoju i osobistej przemiany jest sztuka. Możliwość wyrażenia siebie w dialogu terapeutycznym została tu wzbogacona twórczą wyobraźnią. Przenikanie się psychoterapii i sztuki tworzy całość twojego wewnętrznego obrazu jaki będzie podlegał transformacjom w czasie trwania warsztatów. Tak więc twoje doświadczanie siebie i rozwój zostanie odzwierciedlony nie tylko słowem ale i obrazem.

Warsztaty rozwoju osobistego - dla kogo?

Zapraszam wszystkich, którzy szukają profesjonalnej pomocy i nowej formy rozwoju osobistego. Jeśli trudno Ci dotrzeć do swoich emocji lub emocje Cię zalewają, to warsztaty z wykorzystaniem sztuki pozwolą  Ci je uświadomić, wyrazić, określić i zrozumieć.

Jeśli przeżywasz trudności życiowe, masz problem, którego nie umiesz rozwiązać, przeżywasz stres, nie możesz spać po nocach, czujesz się wypalony i bez energii lub po prostu czujesz się samotny i chcesz rozwijać siebie w twórczy sposób razem z innymi  to to miejsce jest dla Ciebie.

Nawet jeśli masz się dobrze ale czujesz, że czegoś szukasz lub się zagubiłeś i chcesz zrozumieć i bliżej poznać siebie nie tylko poprzez rozmowę terapeutyczną ale z wykorzystaniem kolorów farb, bieli płótna, pędzli, palców i tego co pojawi się w twojej wyobraźni na dany temat czekamy na Ciebie!

Czego możesz sie spodziewać?

Gwarantuję pełnię emocji i wrażeń doznania, które wyrazisz słowem i kolorem. Nadasz im kształt i strukturę, wypełnisz przestrzenią  i wprowadzisz w ruch i działanie. Spojrzysz na siebie i swoje życie z nowej perspektywy. Zyskasz większy wgląd w siebie, sam odpowiesz sobie na pytania z którymi tu przyszedłeś, znajdziesz rozwiązanie. Łatwiej będzie Ci radzić sobie z problemami i uzyskasz dużo wsparcia co da Ci siłę by iść dalej swoją drogą. Być może te warsztaty to początek Twojej twórczej ekspresji jako drogi do wewnętrznej harmonii i równowagi.

Prowadzenie: Ewa Tyka - psychoterapeuta, trener, malarka

Forma pracy warsztatowej:

Warsztaty łączą ze sobą pracę indywidualną i grupową.

Masz czas aby wejrzeć w siebie.

Masz czas by być sam i czas aby dzielić się refleksjami i swoimi spostrzeżeniami razem z grupą - taka wymiana wzbogaci Cię i nada nową perspektywę temu, z czym przyszedłeś.

Narzędzia pracy:

Przygotuj sobie wyprawkę: farby akrylowe, pastele, kartony lub płótna.

Nie musisz umieć malować, to nie ma znaczenia.

Wystarczy, że masz chęci i odwagę!

Czas trwania – program trwa 10 spotkań weekendowych

Warsztaty odbywają się raz w miesiącu w sobotę i niedzielę  w godzinach 10:00 – 18.00.

Mają formę otwartą tzn. w każdym momencie może dołączyć nowa osoba.

Zgłoś swoje uczestnictwo w warsztacie Psychoterapia i Sztuka

Dziecko uwiedzione – osobowość histeryczna

Struktura tej osobowości dotyczy konfliktu edypalnego związanego z obszarem zagadnień obejmujących miłość, seks, rywalizację i zdradę. Powstaje tam, gdzie wzorzec systemu rodzinnego może być tworzony przez uwodzącego ojca i przez zimną, lekceważącą i rywalizującą relację matki i córki o zdobycie jego uwagi. Dorosły wykorzystuje naturalne i niewinne potrzeby i postawy dziecka, łącznie z jego wczesną seksualną ciekawością, pobudzeniem, potrzebą kontaktu fizycznego i samą przyjemnością kontaktów relacji rodzicielskich tj.: potrzeba uwagi i opieki. Decydująca jest tu jakaś forma seksualnego nadużycia, dysfunkcjonalna historia rodzinna i spowodowane tym konflikty dotyczące miłości, seksu i rywalizacji. Uwodzenie ze strony ojca rozumiane jest tu jako zachowanie motywowane seksualnie, które jednak nie wiąże się z kontaktem fizycznym czy wymaganiem intymności. W przypadkach nadużyć kontaktu seksualnego dorosłe ofiary pamiętają wyjątkowość pozycji w relacji z krzywdzącym rodzicem, pozytywne aspekty fizycznej uwagi, niektóre aspekty wygranej nad rodzicem tej samej płci. Fakty seksualnego wykorzystywania są zapomniane, ponieważ dziecko nie może ich zintegrować.

Czytaj więcej: Charakter histeryczny

Dziecko wykorzystane – charakter narcystyczny

Charakter narcystyczny powstaje gdy środowisko wymaga od jednostki, aby stała się w jakiś sposób inna, niż jest w rzeczywistości. Zasadniczo przekaz od opiekunów do wyłaniającej się osoby brzmi: „Nie bądź tym, kim jesteś, bądź tym, kim ja chcę, abyś był. To kim jesteś, rozczarowuje mnie, zagraża mi, złości mnie i nadmiernie mnie pobudza. Bądź tym, kim chcę, abyś był, a będę cię kochał”. A więc charakter narcystyczny jest po prostu rezultatem twojego bycia raczej tym, kim chciano, abyś był, a nie tym kim naprawdę jesteś.

Czytaj więcej: Charakter narcystyczny